বিশ্লেষণ
গ্ৰন্থমেলাৰ ডাঙৰ
গেটখনেৰে বাৰে বাৰে সি ভূমুকিয়াই চাই আছিল | মানুহবোৰ উচাহত সুমাইছে খালি হাতে ঘূৰি আহোতে হাতে হাতে কিতাপৰ মোনা | সি মন কৰিছিল মানুহবোৰে কাগজৰ কিতাপবোৰত টকা দি কিনিবলৈ হেলা কৰা নাছিল | দৰ দামো নকৰেচোন | চিধাই দি দিয়ে | এবাৰলৈও চিন্তা নকৰে | সি মন কৰিছিল তাৰ ৰোগীয়া লেৰেলা পৰা দেহাটোক কিবা খাবলৈ প্ৰয়োজন
হোৱা টকা এটা দিবলৈ মানুহবোৰৰ মুখত বহুতৰে গভীৰ চিন্তা | চকুত অবহেলা ভৰা ভাব,মনত... সমাজৰ আবৰ্জনা ধুৰ্.....
অথচ সি শুনিছিল
কৰবাত.... সিহঁতৰ দৰে ৰোগীয়াৰ আৰ্তনাদ,ফুটপাথৰ বাসিন্দাৰ জীৱন নতুবা কামিহাড় আৰু খালী
পেটৰ শব্দই হেনো সৃষ্টি কৰিছে বহুতো মহান সাহিত্য.....|
ණ নিৰুপমা ডেকা ।
No comments:
Post a Comment