মানুহবোৰ
মানুহৰ মুখবোৰত
দেখো
একোহালি ঘোলা চকু
ওঁঠত শীতৰ জঠৰ দুটি পাত
একোহালি ঘোলা চকু
ওঁঠত শীতৰ জঠৰ দুটি পাত
বুকুত লৈ ফুৰে
তেওঁলোকে
একো একোখন যুদ্ধ
একো একোখন যুদ্ধ
হাতত ছাঁই
স্বপ্নত ধূলি
তেওঁলোকে পাৰ হৈ আহে
দীঘল ৰাতিৰ বুৰঞ্জী
স্বপ্নত ধূলি
তেওঁলোকে পাৰ হৈ আহে
দীঘল ৰাতিৰ বুৰঞ্জী
প্ৰতিজন মানুহেই
একো একোখন পৃথিৱী
পৃথিৱী- যাৰো থাকে ক'বলৈ অলেখ কাহিনী
পৃথিৱী- যাৰ শ্ৰোতা নাই
পৃথিৱী- যাৰো থাকে ক'বলৈ অলেখ কাহিনী
পৃথিৱী- যাৰ শ্ৰোতা নাই
চৰাইৰ মাত শুনি
মানুহবোৰ ৰৈ থাকে সূৰ্য্যোদয়লৈ
মাছবোৰক সোধে-
নৈৰ ঢৌবোৰে
ক'লৈ লৈ যায় বেলিক প্ৰতিদিনে গধুলি
মানুহবোৰ ৰৈ থাকে সূৰ্য্যোদয়লৈ
মাছবোৰক সোধে-
নৈৰ ঢৌবোৰে
ক'লৈ লৈ যায় বেলিক প্ৰতিদিনে গধুলি
সূৰ্যাস্তৰ আগতে
তেওঁলোকৰো যে থাকে ক'বলৈ
সময়েও পাহৰা সময়ৰ বহু কথা ।
তেওঁলোকৰো যে থাকে ক'বলৈ
সময়েও পাহৰা সময়ৰ বহু কথা ।
ණ ৰাজীৱ ডেকা ৷৷
No comments:
Post a Comment