অহেতুক

অহেতুক

বুকুৰ বেদনাত ফুলে কাইটিয়া গোলাপ ,
বেদনাত ফুলা ফুল জোপাৰ
সুগন্ধ মুল্যহীন
ই সদায় বিষাদ বিষাদ গোন্ধায় ৷

কিবা পাইছো
কিবা হেৰুৱাইছো
প্ৰাপ্তি অপ্ৰাপ্তিৰ অহেতুক জীৱন
যেন বহাগ আহিছে আৰু গৈছে ৷

অপেক্ষা মাঠোন
শুভ দিনৰ
সেউজীয়া হোৱা ৷
সেউজীয়া বোৰ এদিন শুকাব
পাত বোৰ সৰিৱ ৷

কি কৰো
এনেবোৰ খন্তেকিয়া সুখ
অহেতুক জীৱনৰ ৷

কেতিয়াবা সূখি হৈ হৈ
দুখি হও ,
আৰু কেতিয়াবা
দুখি হৈ হৈ সূখী হও ৷
সমাপ্তি ঘতিব এদিন
এনেবোৰ দিনৰ ৷
তাৰ পিছত শূণ্য
মাঠোন শূন্য ,
চাৰিয়ো ফালে এন্ধাৰ
মাঠোন এন্ধাৰ ৷

জীৱনৰ সেষত
বিকল দেহৰ আগত
লোভে বিদ্ৰুপ কৰে ,
দুদিন কান্দিব কোনবাই
তাৰ দুদিন পিছত আকৌ হাহিব ৷

ইয়াকে চাই চাই
ক্ষ্যোভৰ হাহি মাৰিব আত্মাই ,
আৰু কৱ জীৱন সচাই অহেতুক

থিক সুগন্ধি সুন্দৰ ফুলৰ দৰেই
ফুলে মৰহি যায়
ৰূপ সুগন্ধ হেৰাই ,
সেইবাবেই ফুলৰ মনত
সুগন্ধ সোন্দৰ্য অহেতুক ৷

ණ উত্পল মেধি ৷