কাঁচিয়লী সপোনৰ
ডিঙা
হঠাতে হৈ চৈ লাগিল
আলবাটটো ৷ জাকৈয়া জাক ওলাই গ'ল ৷ জুনুক-জানাক
উশাহত ভৰ দি প্ৰতিটো শব্দই ভৰুণ পৃথিৱীৰ আঁচলত
থুপি থুপি কুঁহি মেলিছিল ৷ লাহে লাহে পদুম পাহি বছা কলাফুলত এআঁঠু বোকা-পানীৰ অভিমানী আখৰা স্বৰূপৰ শুভাৰম্ভনি ৷ লাহি বিৰিণা কঁপাদি এঢৌ হাঁহি
হাঁহিছে-নাচিছে, মলয়াত ভাঁহিছে ৷ ধৰফৰীয়া সপোন এটি এটি দ'কৈ শিপাই কঁকালৰ খালৈ উভৈনদীৰ ৰং ৷ সন্ধিয়াটিও সুদূৰত ঢাপলি মেলিলে। ভাগৰত মৰা আকাশৰ ৰংবোৰ পদুলিমুৰৰ
একোণত নিমাওমাও হৈয়ে ৰ'ল ।।
ණ অংকুৰ শইকীয়া ৷
("কাঁচিয়লী সপোনৰ ডিঙা" মোৰ জীৱনৰ-কুঠৰীৰ সুখ-দুখেৰে ভৰা এবুকু কাঁচিয়লী ৰ’দ এমুঠি জোনাক হয়তো অনুভৱী চোতালৰ এথুপি কবিতাৰ ছন্দেৰে আৱৰা অনুভৱ-সঁফুৰা........... ।)
("কাঁচিয়লী সপোনৰ ডিঙা" মোৰ জীৱনৰ-কুঠৰীৰ সুখ-দুখেৰে ভৰা এবুকু কাঁচিয়লী ৰ’দ এমুঠি জোনাক হয়তো অনুভৱী চোতালৰ এথুপি কবিতাৰ ছন্দেৰে আৱৰা অনুভৱ-সঁফুৰা........... ।)
No comments:
Post a Comment