দাপোণত কাৰ মুখ
দাপোণ ভঙা শব্দ
এটাত থমকি ৰলোঁ হঠাৎ।
অনর্গল কথাকোৱা মানুহজন গ’ল যি গ’লেই
উভতি নহাৰ প্রতিশ্রুতি
নির্লিপ্ত নিতাল আকাশখনত তেতিয়া
ৰূ-ৰূৱাই জ্বলিছিল সন্তাপৰ জুই একুৰা
যেনি তেনি
চৰাইবোৰৰ ঠোঁটত নিঠৰ
বৃত্ত ভঙাৰ সংলাপ,
বৃত্তৰ ভিতৰৰ যুক্তি তর্ক গল্প অকস্মাত।
আঁৰ-কাপোৰ তৰি
মানুহজন গ’ল যি গ’লেই
উভতি নহাৰ প্রতিশ্রুতি
অনর্গল কথাকোৱা মানুহজন গ’ল যি গ’লেই
উভতি নহাৰ প্রতিশ্রুতি
নির্লিপ্ত নিতাল আকাশখনত তেতিয়া
ৰূ-ৰূৱাই জ্বলিছিল সন্তাপৰ জুই একুৰা
যেনি তেনি
চৰাইবোৰৰ ঠোঁটত নিঠৰ
বৃত্ত ভঙাৰ সংলাপ,
বৃত্তৰ ভিতৰৰ যুক্তি তর্ক গল্প অকস্মাত।
আঁৰ-কাপোৰ তৰি
মানুহজন গ’ল যি গ’লেই
উভতি নহাৰ প্রতিশ্রুতি
( নাট্য-সাহিত্যৰ পুৰোধা অৰুণ শর্মাৰ
বিয়োগত শ্রদ্ধাঞ্জলি...)
কবি:
-উইল চিদ্দিকুৰ ৰহমান ।
No comments:
Post a Comment