কথা ණ মধুমণি কলিতা

" কথা"

অ'ৰ ত'ৰ পৰা বাহিৰ হোৱা কথাবোৰ
বতাহত মিহলি হ'লেই
বিয়পি পৰে চৌপাশে
দোকানৰ আড্ডা,
বন্ধ কোঠাৰ আলোচনাত
কমন্ ৰুম, বা কাৰ্য্যালয়ৰ ভিতৰত
কথাবোৰে সঘনাই ঠাই সলাই ফুঁৰে
এখনৰ পৰা আন এখন মুখলে
সমদল উলাই, ৰাজপথত টায়াৰ জ্বলে
প্ৰেছ অথবা কথাৰ আঁৰৰ মানুহবোৰে
কথাবোৰক লৈ আৰম্ভ কৰে
একোটা হিচাপ-নিকাচ
আৰু
প্ৰয়োজনত কথাবোৰত ৰং ঘঁহে
বঢ়াই বা কমাই কথাৰ আয়ুস

এনেদৰেই গৈ থাকিব কেইটামান দিন
কথাবোৰে কিছুমানক চুব
কিছুমানে একো গমেই নাপাব
সৃষ্টি হ'ব একোটা ফৈদ
থিয় দিব কথাবোৰৰ
সপেক্ষ বা বিপক্ষত

আৰু এদিন হঠাৎ কথাবোৰ নোহোৱা হ'ব
নোহোৱা হ'ব সপক্ষ আৰু বিপক্ষৰ মানুহ বোৰ
কথাক লৈ ভবা- গুণা কৰা
মানুহবোৰে আলচ কৰিব এটা অন্য বিষয়
কাৰণ কথা নহ'লে এতিয়া দেশ ন'চলে
নভৰে নেতাৰ বিয়াগোম পেট
আৰু আমি বোৰে বাট চাম
কিছু নতুন কথা বাহিৰ হোৱালৈ
কথাৰ পকনীয়াত পৰি পাকঘুৰণি খাবলৈ ।।

কবি:-

ණ মধুমণি কলিতা ।