তিনিশৰীয়া কবিতা
(১)
মোৰ বুকুত শিপাইছে
গোপনে
আবেলিৰ ঢৌ সৰকা হাঁহিৰে
অযুত হেঁপাহৰ বা-বলায় এটি সেউজ সপোনৰ বাট
আবেলিৰ ঢৌ সৰকা হাঁহিৰে
অযুত হেঁপাহৰ বা-বলায় এটি সেউজ সপোনৰ বাট
----
হৃদয় খোলা কোঠা বুলি ৰোপন কৰিলো
সেই সেউজীয়াৰে এমুঠি বীজ
পাহি মেলে ক্ৰমে আলফুলে সপোনে দূৰ দিগন্তলৈ
হৃদয় খোলা কোঠা বুলি ৰোপন কৰিলো
সেই সেউজীয়াৰে এমুঠি বীজ
পাহি মেলে ক্ৰমে আলফুলে সপোনে দূৰ দিগন্তলৈ
----
যেন মতলীয়া একেটি সুৰ ওঁঠতে
কোনোবা চিনাকী প্ৰাণে নিচেই কাষলৈ মাতে
ফাগুন হৈ বসন্ত জীপাল বৰষা অফুট মাতেৰে ৷
যেন মতলীয়া একেটি সুৰ ওঁঠতে
কোনোবা চিনাকী প্ৰাণে নিচেই কাষলৈ মাতে
ফাগুন হৈ বসন্ত জীপাল বৰষা অফুট মাতেৰে ৷
ණ অংকুৰ শইকীয়া ৷৷
No comments:
Post a Comment