দুশৰীয়া কবিতা (২)
কিয়
কিয়
কৈছিলা, অন্তৰৰ ভাষাবোৰ ঢৌ তোলা নদী যেন গভীৰ
নিৰৱতাৰ তানপূৰা বজাই উজাগৰী প্ৰতিটো ৰাতিৰ বহু যোজন বাট
-----
ক’লো, সেইয়া ৰাতিৰ আকাশত মেঘৰ উত্সৱ
বৰষুণ আহিব চাগে.... তৰাবোৰ নিৰৱে লোকাই বহু কথা সোঁৱৰাই ৷৷
নিৰৱতাৰ তানপূৰা বজাই উজাগৰী প্ৰতিটো ৰাতিৰ বহু যোজন বাট
-----
ক’লো, সেইয়া ৰাতিৰ আকাশত মেঘৰ উত্সৱ
বৰষুণ আহিব চাগে.... তৰাবোৰ নিৰৱে লোকাই বহু কথা সোঁৱৰাই ৷৷
ණ অংকুৰ শইকীয়া ৷৷
No comments:
Post a Comment