এটা সপোনৰ অনুভৱত ණমেঘালী ৰাজকুমাৰী

এটা সপোনৰ অনুভৱত
==================
প্ৰথম যিদিনা আৱিষ্কাৰ কৰিছিলো তাইক
তেনেই জুটুলি -পুতুলি কটুলা -কুটুলি চুলিৰে
হেঙুন নকা আজলীজনী

আনে হাঁহিলে হাঁহে ,আনে কান্দিলে
ভেবা লাগি চাই থাকে ।

এদিন তাই মোৰ কোঠালৈ সোমাই আহিল
কাকৈৰে মসৃণ কৈ সজোৱা চুলি
দেহত সানিলে সুগন্ধি ,নিৰ্বাক চাৱনি
মোৰ কোঠাৰ চৌদিশে ।

এদিন দুদিন কৰি সদায়ে অহা হ'ল
সন্তৰ্পনে ঠাই ললেহি মোৰ বুকুত
এখনি বাগিছা হ'ল (ফুল আৰু অৰণ্যৰ )
তাইৰ সুৰত নাচে কামিনীকুসুম
ৰাগত ভাহে তৰংগিনী তটিনী
অশান্ত আবেলি উমাই থওঁ
ভৰ শাওনৰ পথাৰত
এটা প্ৰাচীন আলিবাটৰ পম খেদি
নিসংগ নৈ ঘাটত আশ্বাসৰ সোণাৰু হাঁহি ।

এদিন তাই গুচি গ'ল ----অনাকাংশিতভাৱে
গমকে নাপালো -------

এতিয়া ভাবিছো , চোতালৰ শুকান দুবৰি গচকি
হেৰুৱাই এটা সপোনৰ সান্নিধ্য
চৰাই চুবুৰীত উল্লাসৰ আকাল
আকাশত মেঘৰ চুলি মেলা তৰি
সন্ধিয়াটো হৈ পৰে মৰিশালী জয়াল ।

কবি:-

ණমেঘালী ৰাজকুমাৰী ।