কথাবোৰ কাক ক'ম

কথাবোৰ কাক ক'ম

বিঘা মাটি কঠা হ'ল
গছবোৰ ক'ত ৰুম পিতাই..

নদীৰ বালিতো হেনো আমাৰ অধিকাৰ নাই
অধিকাৰৰ কথা ক'লে ৰোষত পৰা যায়
মোৰ সৰু চহৰখনত চকু ফুৰালো কেইজন খেতিয়ক আছে
চালানী বস্তুৰে মানুহে বৰঘৰ সজায়
বিঘা মাটি কঠা হ'ল পিতাই
গছবোৰ ৰুবলৈ ঠাই পোৱা নাই...

দুখত উঠা মানুহে সপোনবোৰ নদীত উটায়
পানীত বুৰ মাৰি ধান কটা গাওঁৰ ডেকাই
সপোনবোৰ চহৰলৈ কঢ়িয়াই
"হোলচেল " ,"ৰিটেইল " সিহঁতে চিনি নাপায়
চহৰৰ ৰঙা-নীলা এমুঠি সূতা
গাৱঁৰ শালত সজায়
শ্ব ৰুমত দৰদাম হয় তৰাফুল বচাঁ কোনো চাদৰ মেখেলাৰ
বিঘা মাটি কঠা হ'ল পিতাই
গছপুলি ক'ত ৰুম ভাবি পোৱা নাই

দুখবোৰ বুকুত পুতিছোঁ..
কথাবোৰ পাগুলি আছোঁ..
দেশৰ নাতিহঁতে তৰা চিনি নেপায়
দামী টায়েলচৰ বুকুত সাচঁতীয়া ধনবোৰ সোমায় ...
বতাহজাক বৰ গৰম পিতাই
কেনেকৈ ল'ৰাহঁতে আকাশ চায়
মাটিবোৰ বেচিলি
দালান সাজিলি
ল'ৰাহঁতে বোকামাটিৰ গোন্ধ পোৱা নাই
গুগুলত জীৱন নিবিচাৰি কি কৰিব পিতাই
খেতিয়ক হোৱাৰ সপোন দেখে জানো কোনোবাই

.....

বিঘা মাটি কঠা হ'ল পিতাই
গছপুলি ৰোৱাৰ কথা আৰু ভবা নাই |

কবি:-

ණদীপ্তি দেউৰী বৰা ।