প্ৰিয়তম উশাহ

প্ৰিয়তম উশাহ

(১)
মৌন ওঁঠৰ পদূলিত
তোমাৰেই ৰুপ-গুণ
তোমাকেই চাই গুপুতে
তোমাতে বিভূৰ মৌ-বন ৷
(২)
সুৱাসিত বকুলৰ সুৱাসেৰে
জীপাল সাঁচতীয়া ধৰনী
আগমনি সেউজৰ
আওৰাই সুখ-পাঠ সোঁৱৰণি ৷
(৩)
সীৰলু ফালি ভৰুণ বসন্ত দাপোন
উশাহ্ত ওপঙি বয় সুখ বলয়
ৰুপ-লীলা লহৰৰ গভীৰ এখোজ
আকাশ-বতাহ মাথোঁ একেটি নিলয় ৷
(৪)
এঢৌ সুখতে এপাহি দুপাহি
ফুল ফুল বুলি কৈ হাঁহি বনমালী
দুওঁঠ পৰশত আৱেগে নাচে কান্দে
গোলাপ তগৰ নাহৰ গুটিমালী ৷

(৫)
একেখনি আকাশ একেটিয়ে জোন
জীৱন যৌৱনৰ বাটত
আজিও তাহানিও আছিল ছন্দভৰা
উজাগৰী ৰজনীৰ ঘাটত ৷
(৬)
আঘোণী কাঁচিৰ কেঁচ্ কেঁচ্ মাত
কোনজাক পক্ষীৰ মাতে কৰে আকুল
ধৱল মেঘৰ আলেঙে-আলেঙে থিক
কাৰ সুঁহুৰিৰ মাতে ৰিঙিয়াই যায় ব্যাকুল ৷
(৭)
পদুমৰ পাহি বছা লগনত
জেতুকাবুলীয়া আৱেগৰ হৈ চৈ
লাহি বিৰিণা নাচোনত নাচে ম'ৰাপাখি
বুকুৰ সোণালী ঘামৰ নৈ বৈ ৷
(৮)
ৰুপৰ মাধুৰী জ্যোতিকণা
গজালি মেলা হাঁহিটি হয় আলসুৱা
সপোন-দিঠকে অন্তৰ-দাপোন মেল
যেন সেউজীয়াৰ উপমা বিচাৰি পলসুৱা ৷

কবি:

ණ অংকুৰ শইকীয়া ৷