নীলাবোৰ মোক উভতাই দিয়া

নীলাবোৰ মোক উভতাই দিয়া

নীলাবোৰ মোক উভতাই দিয়া
তুমি লোৱা ৰঙাবোৰ
ইয়াতেই এখন আকাশ থাকিব
আকাশখন তোমাৰ
নীলাবোৰ বিষাদ ৰঙাবোৰ প্ৰেম
হৃদয়ে হৃদয়ে কথাবোৰ বাগৰিল

কালি বৰষুণ অহাৰ কথা আছিল
নাহিল
আমি ৰৈ আছিলো
জোনাকৰ অৰণ্যত

বিশ্বাস কৰা কথাবোৰ এতিয়া আৰু গোপন হৈ থকা নাই
তুমি তোমাক ভাল পালা মই মোক

আমি ৰৈ আছিলো জোনাকৰ অৰণ্যত
ৰঙা নীলাবোৰ গোপনে ৰৈ আছিল
আৰু আমি মৌন হৈ চিঞৰি আছিলো
আৰু কোঙা হৈ পৰা সপোনটো কাণ উনাই ৰৈ আছিল
আমাৰ কাণ চিলনীয়ে থপিয়াই নিলে
আমাৰ সাধুটো চিলনীৰ জীয়েকৰ দৰেই প্ৰায় একে

জোনাকৰ বাৰিষা এতিয়া
দুৰৈত তুমি ইয়াত মই
মাজত সাগৰ

এই সাগৰ মোৰ
তুমি ক'লা তোমাৰ
এই সাগৰ জোনাকৰ
জোনাকৰ ৰঙ ৰঙা
তুমি ক'লা নীলা
এইয়াই লুকাভাকু

তুমি তোমাক ভাল পোৱা
মই মোক

কবি:-

ණনৱকাশ ।