কাৰ স’তে জুৰাওঁ হৃদয়

কাৰ স’তে জুৰাওঁ হৃদয়

ব’হাগৰ বতাহত উৰি আছে
বুঢ়ীআইতাৰ বুটা-বছা ফটা ৰিহা,
বৰপেৰাত জাপৰ আঁওচে ফালিছে
মেজাঙ্কৰি মেখেলা
ককাৰ চেলেং চাদৰ, গোমচেঙৰ চোলা

আবতৰীয়া উছবৰ হেতাওপৰা

[“লুইতৰ বুকু হেনো বাম হৈ গ’ল
গভীৰতা হেনো কিছু নোহোৱা হ’ল”]।

ক’ত থওঁ ক’ত থওঁ ব’হাগ
বৰচাঙত তাঁতশাল
ধোঁৱাচাঙত মলঙিছে ম’হৰ শিঙৰ পেঁপা
বেৰত ঢোলৰ মাৰি, আঁত লগা বৰটি জৰি
আমদানি পানী গামোছা। ৰজাঘৰীয়া চানেকিৰে
কি স’তে আদৰোঁ ব’হাগ
কাৰ স’তে জুৰাওঁ হৃদয়

নাহৰফুলীয়া বাট এটাত
নখে মাটি লিখা এজনী ছোৱালী;
বুকুত বিষাদৰ নৈ এখন লৈ
তাই সুহুৰিয়াই নৰাপেঁপাৰ সুহুৰি
‘জেতুকা পাতৰ দৰে হিঁয়াখনি’ (তাইৰ)
সেউজ আৱৰণে ভৰা’
ঢেঁকীৰ চাবে চাবে তিলপিঠা ঘিলাপিঠাৰ গান এটাই
হৃদয় কুৰুকি খায়, তাইৰ
আয়ে বৈয়ে দিয়া বিহু কাপোৰ নাই

[বকুল তলৰ বিহুলৈ ছাকিৰা আহিব]

কাৰ স’তে মুকলিত বৰবিহু চাবলৈ যাওঁ
বুকুত বিষাদৰ নৈ এখন লৈ
কাৰ স’তে মই জুৰাওঁ হৃদয়

-কবি:-

ණউইল চিদ্দিকুৰ ৰহমান।