ৰঙালী

_ৰঙালী

ধৰণী সেউজীয়া হল
বসন্তৰ বতাহৰ পৰশ পাই
কুলিয়ে মাতিলে গছৰ ডালত
আমাৰ পথাৰত আখৰা চলিছে
নাচনী নাচিছে ৰংঙত ৷

সোকলো পাহৰি
মুৰত পানীগামোচাৰ পাগুৰী মাৰি
গাওঁৰ বুঢ়া মেথা নাচিছে
ককালৰ বিষ পাহৰি ৷

লাৰু পিঠা চিৰা
ম’হৰ এঠা দৈ আৰু গুৰ মিঠৈ
আদিৰে অসমীয়াৰ পাকঘৰ ভৰা
আইতাৰ আখলত জুইৰ দপদপনি
বিবিধ ব্যঞ্জনৰ পাতিছে মেলা ৷

আাইয়ে বৈছে গামোচা তাঁততে
জুৰিছে সুৰীয়া বিহু গীত
পিতাইয়ে বটিছে পঘা চোতালত
পিতাইৰ মুখতো সুৰীয়া বিহু ৷

সমনীয়া আহিছে মোকে মাতিছে
একেলগে হাবিত কপৌ ফুল বিছাৰি যাবলে
চেনেহী জনী আশাৰে ৰৈ আছে
চেনাইৰ কপৌ ফুল
কেতিয়া খোপাতেই গুজিব
বিহুৱান খন কেতিয়া দিবলে পাম বাৰু ৷

এইয়া আমাৰ চেনেহৰ ৰঙালী
বহাগৰ বিহুত প্ৰকৃতি সলনী
ৰঙতে নাচো নাচো
দেহ মন ৰাঙলী ৷

কবি:-

ණউত্পল মেধি ।