অভ্যস্ত:ৰঞ্জু শৰ্মা

অভ্যস্ত:

কেৰেক ধেচ..কেৰেক ধেচ...কেৰেক ধেচ..।

:উফ কি বিকট !! কিহৰ শব্দ ও

:সৌৱা মাষ্টৰ আহিল চাগে।

পাহাৰত খাচ কটা ঠেক ৰাস্তাটোৰে মান্ধাতাযুগীয়া চাইকেলখন টানি টানি হৰেন মাষ্টৰ ঘৰলৈ আহে। অৱসৰ লোৱা মানুহজনে ৰাতি এই দহবজালৈ মাথো টিউচনকে কৰে।

:হলেও আৰু ,,আজিকালি ও এনে আওপুৰণি চাইকেল আছেনে বাৰু, সেইখন সলাই নেপেলাইনো কিয়? কি বিকট শব্দ!!!

প্রতিদিনে এনেকৈ ,

কেৰেক ধেচ..কেৰেক ধেচ...কেৰেক ধেচ.
:সৌৱা দহ বাজিল হ’বলা, মাষ্টৰৰ চাইকেলৰ শব্দ।
কেৰেক ধেচ..কেৰেক ধেচ...কেৰেক ধেচ..।

এদিনাখন,
:................................
: আজি এতিয়ালৈকে দহেই বজা নাই নে?

:এঘাৰ বাজিবৰে হ’ল।

:অসঃ, হয় ও, পাহৰিছিলোৱেই, ছেঃ ৰাতিটো তেনেই নিৰৱ হৈ পৰিল।..

সেইদিনা ৰাতিপুৱাই জ্বলি উঠা হৰেন মাষ্টৰৰ চিতাখনে ৰাতি গভীৰ হোৱালৈকে ধোৱাই আছিল। পদূলিত আউজাই থোৱা মান্ধাতাযুগীয়া চাইকেলখনে আন্ধাৰত অকলশৰে উচুপিছিল ।

:- ৰঞ্জু শৰ্মা ।