উৰুঙা হৃদয়ৰ দাপোণত

উৰুঙা হৃদয়ৰ দাপোণত

কি উৰুঙা আছিল
হৃদয়ৰ বেথাবোৰ
এসোতা চকুপানী চৌপাশে বিৰিঙি
নদী বৈ বহু যোজন বাটৰ চমু সোঁৱৰণি

কেনে অন্তৰস্পৰ্শী আছিল
একেখনি হৃদয় বিভোৰ সপোনবোৰৰ
দূৰণিৰ নিজম বনৰ গভীৰতাত
সুখ নে দুখ..., জোনাকৰ বহু আত্ম গোপন আশা-ভৰষাৰ...

কিমান অনুভৱী আছিল নাজানো
মৌন ওঁঠৰ ভাষাবোৰ হৃদয়ৰ আলেঙে-আলেঙে
প্ৰতিধ্বনি উঠা প্ৰাণোচ্ছল মধুৰ প্ৰতিটো আলাপ
নাচি উঠে কাৰ বাবে সপোনে-সচিতে জোনাকী কাৰেঙে

এই কথা জানিও মই খোজ দিছিলো বিৱৰ্ণ দিনলিপিৰে

সেইবাবে কিদৰে কওঁ এশ এবুৰি ভাৱনাত একেথিৰে
উথলি পাৰ ভাঙি গতি কৰা নৈ:শব্দ উশাহৰ ঢল
কেতিয়াবা উনুকিয়াই চাও যদি সংগোপনে কোনোক্ষণে
ৰিণিকি ৰিণিকি যেন অজস্ব ছবি হৃদয়ৰ দাপোণত কিয়বা ভটিয়াব ধৰে ৷৷

কবি:

ණ অংকুৰ শইকীয়া ৷