তেওঁ কাজল লগাই মোক মাতে

তেওঁ কাজল লগাই মোক মাতে

তেওঁ কাজল লগাই মোক মাতে
আৰু কিমান সময় হে জুই
তেওঁ পৰী
মই জ্বলি থাকো
তেওঁ হাঁহি থাকে
বৰষুণৰ দৰে হাঁহিৰ টুকুৰাবোৰ

জীয়াই থকাৰ ভীষণ তাড়ণা মোৰ
তেওঁ বৰষুণ নমাই আনে
তেওঁ জীৱন

মৃত্যুৰ বাবে আকুল আহ্বান মোৰ
তেওঁ জ্বলাই ভাল পায়
তেওঁ মৃত্যু

কাজল লগাই তেওঁ মোক মাতে
আকুল আকুতি মোৰ
তেওঁ নুশুনাৰ অভিনয় কৰে

তেওঁ হাঁহি থাকে
হাঁহিৰ টুকুৰাবোৰ কাজল
কাজলৰ আন্ধাৰত
মই মোকেই খেপিয়াও

তেওঁ এটা আলফুলীয়া ৰাতিৰ কবিতা

কবি:-

ණ নৱকাশ ।