চানেকি, জুলাই, ২০১৫: 'প্ৰকাশ'
--------------------------
পুনৰ উল্লেখ্য যে কবিতা সম্পৰ্কে জ্ঞানগভীৰ আলোচনা কৰিবলৈ আমি অপাৰগ ৷ সাধাৰণ পাঠক হিচাপে কবিতা এটা পঢ়ি হোৱা অনুভৱখিনিৰে জুলাই, ২০১৫ সংখ্যাৰ 'চানেকি' শিতানটি প্ৰস্তুত কৰি তোলা হৈছে ৷
'প্ৰকাশ' জুলাই, ২০১৫ সংখ্যাৰ পৰা কবি দেৱপ্ৰসাদ তালুকদাৰৰ 'এনেকৈয়ে কবিতা লিখি পাহৰিম তোমাক' কবিতাটি নিৰ্বাচন কৰি লৈছোঁ ৷ কবিতাটি তলত উল্লেখ কৰি চমু অলোচনা আগৱঢ়ালোঁ ....
---
কবিতাঃ এনেকৈয়ে কবিতা লিখি পাহৰিম তোমাক
কবিঃ দেৱপ্ৰসাদ তালুকদাৰ
..........................
আকাশ ঢুকি পোৱা তৰা হ'ব খুজিছো
আকাশৰ তৰাৰ দৰে
সাঁজৰ আকাশৰ পৰা ৰ' লাগি চাবলৈ তোমাক
.
শীতৰ ঠেঁটুৱৈ লগা জাৰ
ফাগুনৰ বলিয়া বা
গ্ৰীষ্মৰ সহিব নোৱাৰা গৰম
পাৰ কৰিব পাৰিম নিৰ্বিকাৰভাৱে
.
হে মাটি, আঁকোৱালি লোৱা মোক
পুনৰ উভতি আহিছো তোমাৰ
বুকুলৈ- বৰ ভাগৰুৱা মই
.
আকাশত নাথাকিলেও
কবিও তৰা
শৰীৰ ধাৰণ কৰিও
তিৰবিৰাব পাৰে
পাঠকৰ হৃদয়
তৰা হৈ বাস কৰে
মানুহৰ বুকুৰ লুংলুঙীয়া বাটত ৷
---------
কবিতাটিত কবিয়ে 'এনেকৈয়ে কবিতা লিখি পাহৰিম তোমাৰ' বুলি প্ৰতীকাত্মভাৱে শিৰোনামটো উপস্থাপন কৰিছে ৷ কবিতাটোত প্ৰকাশ পোৱা এটি উল্লেখযোগ্য দিশ হৈছে- গভীৰ পৰ্যবেক্ষণ ৷ কবিতাটোৰ মাজত কবিয়ে অনুসন্ধান কৰিছে জীৱনৰ ৰহস্য ৷ কবিয়ে যেন কবিতা লিখি জীৱনৰ সাধনা কৰিব বিচাৰিছে ৷ কবিতাৰে ঢাকি ৰাখিব খুজিছে জীৱনৰ সমস্ত দুখ ৷ কবিতা লিখি যেন পাহৰি থাকিব হৃদয়ৰ বিষাদ ৷
কবিতাটিত প্ৰতীকৰ ব্যৱহাৰ দেখা যায় ৷ কবিয়ে লিখিছে,
'আকাশ ঢুকি পোৱা তৰা হ'ব খুজিছো
আকাশৰ তৰাৰ দৰে
সাঁজৰ আকাশৰ পৰা ৰ' লাগি চাবলৈ তোমাক'
এইখিনিৰ লগত কবিতাটোৰ শেষৰখিনিৰ মিল থকা দেখা যায় -
'আকাশত নাথাকিলেও
কবিও তৰা
শৰীৰ ধাৰণ কৰিও
তিৰবিৰাব পাৰে
পাঠকৰ হৃদয়
তৰা হৈ বাস কৰে
মানুহৰ বুকুৰ লুংলুঙীয়া বাটত ৷'
কবিয়ে কৈছে, কবিসকল আকাশত বাস নকৰিলেও একো একোটা উজ্বল তৰা ৷ মানৱ শৰীৰ ধাৰণ কৰিও তৰাৰ পোহৰৰ দৰে প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে পাঠকৰ বুকুত ৷ পোহৰ কৰিব পাৰে হৃদয়ৰ নিভৃত কোণবোৰ ৷ আৰু বাস কৰিব পাৰে পাঠকৰ হৃদয়াসনত ৷ সেয়ে কবিয়ে আকাশৰ হ'ব নোৱাৰিলেও বা তৰা হৈ আকাশত বাস কৰিব নোৱাৰিলেও আকাশ ঢুকি পাব পৰা তৰা এটা হৈ সন্ধ্যাৰ নিৰিবিলি আকাশৰ পৰা চাব খুজিছে নিজৰ জীৱন বা জীৱনৰ উপনামবোৰ ৷
এনেদৰেই আকাশৰ পৰা যেন তেওঁ নিৰ্বিকাৰভাৱে চাই থাকিব জীৱনৰ সমস্ত ৰং ৷ প্ৰতিটো দিশত যেন পৰি ৰ'ব তেওঁৰ নিৰ্বিকাৰ চাৱনিৰ পোহৰ ৷
এনেদৰে তেওঁ জীৱনটো পৰ্যবেক্ষণ কৰি পুনৰ উভতি আহিব খুজিছে মাটিৰ বুকুলৈ ৷ জীৱনৰ সমস্ত ৰং পৰ্যৱেক্ষণ কৰি তেওঁ হৈ পৰিছে ভাগৰুৱা চৰাই ৷
এনেদৰেই কবিতাটিত কবিয়ে একোজন কবিৰ স্বভাৱ বা সত্ত্বাটোক অংকন কৰিব বিচাৰিছে ৷ কলাত্মকভাৱে কবিতাটিত কবিয়ে একোজন কবিক উজ্জল তৰা এটি হৈ পাঠকৰ হৃদয়খন পোহৰাই তোলাৰ কথা কৈছে আৰু তাতেই যেন নিহিত থাকে কবিজনৰ প্ৰকৃত আনন্দ যাৰ জৰিয়তে তেওঁ পাহৰি যায় জীৱনৰ ব্যথা ৷
------
বিঃদ্ৰঃ কিছু ব্যক্তিগত কাৰণত 'চানেকি' জুলাই, ২০১৫ সংখ্যাৰ এই দ্বিতীয় খণ্ডটো প্ৰস্তুত কৰাত যথেষ্ঠ পলম হল ৷ লগতে জনাও, কম সময়ৰ ভিতৰত অনুভৱখিনি লিখি উলিওৱাত ভুল-ক্ৰুটি ৰৈ যোৱাতো স্বাভাৱিক ৷ ক্ষমাপ্ৰাৰ্থনাৰে ...
- পল্লৱ কুমাৰ নাথ ৷
— with Hirákjyóti Báishýá.--------------------------
পুনৰ উল্লেখ্য যে কবিতা সম্পৰ্কে জ্ঞানগভীৰ আলোচনা কৰিবলৈ আমি অপাৰগ ৷ সাধাৰণ পাঠক হিচাপে কবিতা এটা পঢ়ি হোৱা অনুভৱখিনিৰে জুলাই, ২০১৫ সংখ্যাৰ 'চানেকি' শিতানটি প্ৰস্তুত কৰি তোলা হৈছে ৷
'প্ৰকাশ' জুলাই, ২০১৫ সংখ্যাৰ পৰা কবি দেৱপ্ৰসাদ তালুকদাৰৰ 'এনেকৈয়ে কবিতা লিখি পাহৰিম তোমাক' কবিতাটি নিৰ্বাচন কৰি লৈছোঁ ৷ কবিতাটি তলত উল্লেখ কৰি চমু অলোচনা আগৱঢ়ালোঁ ....
---
কবিতাঃ এনেকৈয়ে কবিতা লিখি পাহৰিম তোমাক
কবিঃ দেৱপ্ৰসাদ তালুকদাৰ
..........................
আকাশ ঢুকি পোৱা তৰা হ'ব খুজিছো
আকাশৰ তৰাৰ দৰে
সাঁজৰ আকাশৰ পৰা ৰ' লাগি চাবলৈ তোমাক
.
শীতৰ ঠেঁটুৱৈ লগা জাৰ
ফাগুনৰ বলিয়া বা
গ্ৰীষ্মৰ সহিব নোৱাৰা গৰম
পাৰ কৰিব পাৰিম নিৰ্বিকাৰভাৱে
.
হে মাটি, আঁকোৱালি লোৱা মোক
পুনৰ উভতি আহিছো তোমাৰ
বুকুলৈ- বৰ ভাগৰুৱা মই
.
আকাশত নাথাকিলেও
কবিও তৰা
শৰীৰ ধাৰণ কৰিও
তিৰবিৰাব পাৰে
পাঠকৰ হৃদয়
তৰা হৈ বাস কৰে
মানুহৰ বুকুৰ লুংলুঙীয়া বাটত ৷
---------
কবিতাটিত কবিয়ে 'এনেকৈয়ে কবিতা লিখি পাহৰিম তোমাৰ' বুলি প্ৰতীকাত্মভাৱে শিৰোনামটো উপস্থাপন কৰিছে ৷ কবিতাটোত প্ৰকাশ পোৱা এটি উল্লেখযোগ্য দিশ হৈছে- গভীৰ পৰ্যবেক্ষণ ৷ কবিতাটোৰ মাজত কবিয়ে অনুসন্ধান কৰিছে জীৱনৰ ৰহস্য ৷ কবিয়ে যেন কবিতা লিখি জীৱনৰ সাধনা কৰিব বিচাৰিছে ৷ কবিতাৰে ঢাকি ৰাখিব খুজিছে জীৱনৰ সমস্ত দুখ ৷ কবিতা লিখি যেন পাহৰি থাকিব হৃদয়ৰ বিষাদ ৷
কবিতাটিত প্ৰতীকৰ ব্যৱহাৰ দেখা যায় ৷ কবিয়ে লিখিছে,
'আকাশ ঢুকি পোৱা তৰা হ'ব খুজিছো
আকাশৰ তৰাৰ দৰে
সাঁজৰ আকাশৰ পৰা ৰ' লাগি চাবলৈ তোমাক'
এইখিনিৰ লগত কবিতাটোৰ শেষৰখিনিৰ মিল থকা দেখা যায় -
'আকাশত নাথাকিলেও
কবিও তৰা
শৰীৰ ধাৰণ কৰিও
তিৰবিৰাব পাৰে
পাঠকৰ হৃদয়
তৰা হৈ বাস কৰে
মানুহৰ বুকুৰ লুংলুঙীয়া বাটত ৷'
কবিয়ে কৈছে, কবিসকল আকাশত বাস নকৰিলেও একো একোটা উজ্বল তৰা ৷ মানৱ শৰীৰ ধাৰণ কৰিও তৰাৰ পোহৰৰ দৰে প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে পাঠকৰ বুকুত ৷ পোহৰ কৰিব পাৰে হৃদয়ৰ নিভৃত কোণবোৰ ৷ আৰু বাস কৰিব পাৰে পাঠকৰ হৃদয়াসনত ৷ সেয়ে কবিয়ে আকাশৰ হ'ব নোৱাৰিলেও বা তৰা হৈ আকাশত বাস কৰিব নোৱাৰিলেও আকাশ ঢুকি পাব পৰা তৰা এটা হৈ সন্ধ্যাৰ নিৰিবিলি আকাশৰ পৰা চাব খুজিছে নিজৰ জীৱন বা জীৱনৰ উপনামবোৰ ৷
এনেদৰেই আকাশৰ পৰা যেন তেওঁ নিৰ্বিকাৰভাৱে চাই থাকিব জীৱনৰ সমস্ত ৰং ৷ প্ৰতিটো দিশত যেন পৰি ৰ'ব তেওঁৰ নিৰ্বিকাৰ চাৱনিৰ পোহৰ ৷
এনেদৰে তেওঁ জীৱনটো পৰ্যবেক্ষণ কৰি পুনৰ উভতি আহিব খুজিছে মাটিৰ বুকুলৈ ৷ জীৱনৰ সমস্ত ৰং পৰ্যৱেক্ষণ কৰি তেওঁ হৈ পৰিছে ভাগৰুৱা চৰাই ৷
এনেদৰেই কবিতাটিত কবিয়ে একোজন কবিৰ স্বভাৱ বা সত্ত্বাটোক অংকন কৰিব বিচাৰিছে ৷ কলাত্মকভাৱে কবিতাটিত কবিয়ে একোজন কবিক উজ্জল তৰা এটি হৈ পাঠকৰ হৃদয়খন পোহৰাই তোলাৰ কথা কৈছে আৰু তাতেই যেন নিহিত থাকে কবিজনৰ প্ৰকৃত আনন্দ যাৰ জৰিয়তে তেওঁ পাহৰি যায় জীৱনৰ ব্যথা ৷
------
বিঃদ্ৰঃ কিছু ব্যক্তিগত কাৰণত 'চানেকি' জুলাই, ২০১৫ সংখ্যাৰ এই দ্বিতীয় খণ্ডটো প্ৰস্তুত কৰাত যথেষ্ঠ পলম হল ৷ লগতে জনাও, কম সময়ৰ ভিতৰত অনুভৱখিনি লিখি উলিওৱাত ভুল-ক্ৰুটি ৰৈ যোৱাতো স্বাভাৱিক ৷ ক্ষমাপ্ৰাৰ্থনাৰে ...
- পল্লৱ কুমাৰ নাথ ৷
No comments:
Post a Comment