ৰ'দৰ কাব্য
----------
~ কল্যাণী বৰ্মন
----------
~ কল্যাণী বৰ্মন
মোৰ অধৰৰ ৰ'দৰ উপত্যকাৰ
তেওঁ গৰখীয়া কবি
তেওঁ গৰখীয়া কবি
সেউজীয়াৰ মলয়াত
আপ্লুত তেওঁ
বুকুত কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে
শব্দৰ সঁফুৰা
আপ্লুত তেওঁ
বুকুত কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে
শব্দৰ সঁফুৰা
বতাহৰ দীঘল দীঘল
শব্দৰ আঁহবোৰ উলিয়াই
তেওঁ নিখুটভাৱে গাঠি ,
কবিতাৰ টোকোৰা বাহবোৰ
ওলমাই দিয়ে
ভালপোৱাৰ গছবোৰত
শব্দৰ আঁহবোৰ উলিয়াই
তেওঁ নিখুটভাৱে গাঠি ,
কবিতাৰ টোকোৰা বাহবোৰ
ওলমাই দিয়ে
ভালপোৱাৰ গছবোৰত
হঠাতে বতৰ সলনি হয়
ধুমুহা ,বৰষুণে
আকাশ চানি ধৰে
ধুমুহা ,বৰষুণে
আকাশ চানি ধৰে
ক্ৰন্দনৰতা আকাশৰ তলত
মোৰ ওচৰত বহি
তেওঁ অভিযোগ কৰে
তুমি ইমান কান্দা !
ভাল নালাগে ....
মোৰ ওচৰত বহি
তেওঁ অভিযোগ কৰে
তুমি ইমান কান্দা !
ভাল নালাগে ....
মই কওঁ
"ৰ'দৰ উপত্যকাত
মেঘেও অধিকাৰ কৰে
জীৱনৰ ছন্দ ,
এতিয়া আন্দোলিত মোৰ আকাশ
তুমি সূৰ্য হোৱা
ৰ'দৰ হাঁহি বিয়পাবলৈ ।"
"ৰ'দৰ উপত্যকাত
মেঘেও অধিকাৰ কৰে
জীৱনৰ ছন্দ ,
এতিয়া আন্দোলিত মোৰ আকাশ
তুমি সূৰ্য হোৱা
ৰ'দৰ হাঁহি বিয়পাবলৈ ।"
No comments:
Post a Comment