এই এটা হেন্দোলনি পাৰ হ'লেই পানীবোৰ থমকি ৰব, কবি:-ভাৰ্গব জ্যোতি বৰা

পানীত মুখ চাই
কাচোঁনমতী সিপাৰলৈ যাব
ইয়ালৈ নাহিবি কানাই
কাচোঁনমতীৰ গা ধুৱা ঘাট
অ' কাচোঁনমতী মমডাল তোৰ নুমাই গ'ল
আৰু এটি চৰায়ে মোক উৰুৱাই নিলে
নিতাল অৰণ্যৰ মাজেৰে এয়া এখন নৈ:শব্দৰ ৰে'ল
আৰু শেতেলীত তেতিয়া এখন যুঁজ
ঢলং পলং ৰাতি কঢ়িয়াই
সেই গোপন গধূলি
ইয়ালৈ নাহিবি কানাই
কাচোঁনমতীৰ গা ধুৱা ঘাট