ফেচবুক বাবা -প্রভাকৰ শৰ্মা নেওগ

তোলপাৰ কৰি ফেচবুক ৰাখোঁ মই ফেচবুক বাবা,
নহলেযে মই ফেচবুক ডুবিব তেতিয়া মজাটো পাবা।
ফেচবুকত মই কমেন্ট নিদিলে পৃথিৱী ধ্বংস হ'ব,
জুকাৰবাৰ্গৰ ফেচবুক চাইট ৱেবতে মলঙি যাব।
কমেন্টেৰে মই ইতিহাস ৰচোঁ কতযে মহান কাম,
নিজকে জহাই কমেন্টেৰে মই ইতিহাস ৰচি যাম।
য'তে থাকো মই যেনেকৈয়ে থাকোঁ তোমাক জনাই যাম।
নিজা ঢোল বাই ফেচবুকীয়াৰ মগজু গলাই যাম।
পুৱাই পুৱাই কাম হ'ল মোৰ ফেচবুকত বাণী দিয়া,
সেই বাণীৰে জীৱন সজোৱা হগা মুতা এৰি দিয়া।
চক্ৰেটিছৰ দৰে চহা ভাও ধৰি তিৰ্য্যক মন্তব্য কৰি
সৰ্বজান্তা হৈ মতামত দিওঁ নিজ ৱাল চাহ কৰি।
লাইকত জীৱন, লাইকত মৰণ, লাইক যে হেৰোৱা ধন,
মইহে কিন্তু লাইক নিদিওঁ কাকো কথাটো কৰিবা মন।
খবৰ কাগজত প্ৰকাশ পোৱা নিজ কবিতাৰ ছবি
ফেচবুক ফালি যশস্যা কৰিম বাধা যে নিদিবা তুমি।
আনফ্ৰেণ্ড কৰাটো ডাঙৰ বতৰা, নিজক জাহিৰ কৰি
গাই যাওঁ মই নিজৰেই গান লাইক কৰিবাদেই তুমি।
ফটোচপ কৰি বৰ ভাল পাওঁ এচ এল আৰ কেমেৰা ধৰি
মোৰ মহিমাৰ অন্ত নেপাবাঁ বোলা জয় জয় হৰি।