"ৰজাৰ মাকৰ অশৌচ" কবি-অনিতা গগৈ

ৰজাৰ মাকৰ অশৌচ
উমি উমি জ্বলি আছে তুঁহজুইকুৰা...
এলাপেচা নহয় ৰজাৰ বংশ,
ৰাজমাৱে ল'ৰাপাবৰ অশৌচ
দেশখনেই চুৱা
ৰাইজখনেই শান্তিয়নী খোৱা।
বৰটোপ কামান সাজু কৰা আছে,
হিলৈধাৰীও সাজু আছে শিলামূৰ্তিৰ দৰে
উস! বুলিলেই হ'ল,
টেৱাঁ টেৱাঁ নৌ বুলোতেই
বাজিব ৰংশিঙা।
শান্তিজানৰ পানী বিছাৰি যোৱা ৰ'জাৰ চৰ
নৰীয়াত পৰা বেলিৰ ছাঁতে লাগি ৰ'ল থৰ
চকুৰ পচাৰতে হুৰুসকৈ খঁহি পৰিল গৰা
ৰমলিয়াই ৰমলিয়াই খবৰটো দিওঁ বুলি
দৰবত দিবলৈ 'এখামোচ মাটি'
ঠোঁটতে লৈ উৰা মাৰিল
পানী কাউৰী এটা
ৰজাৰ ঘৰলৈ এফাৰ্লং বাকী...
বতাহজাক বৰকৈ বলিল
বিহসনা কাঁড় এপাট
বতাহতে উৰি আহি...
কাউৰীটোৰ বুকুৰে ওলাই
নগৰখনৰ মাজেৰে সৰকি
খুটা এটা দুফাল কৰি গ'ল
তুঁহজুইকুৰাত
তেজ চিটিকি পৰি
দপ্ দপাই জ্বলিছে জুই...
ৰজাৰ মাকৰ অশৌচ,
ৰজাৰ ঘৰত হুৱাদুৱা
দেশখনেই চুৱা...
কোনফালে চকু দিয়ে চকু ৰজাই ?
ৰমলিয়াই অহা পানী কাউৰীটোৰ দৰে
বাহী শ' হৈ পৰি আছে খঁহা গৰাৰ মাটি...!