তৃতীয় স্থানপ্ৰাপ্ত কবিতা:-"বিৰহী ফাগুন":-কবিঃ অনিতা গগৈ

সাঁজৰ তৰাটোৰ সৈতে
ডবা কাঁহ বজা পৰতে
সৰাপাতত খৰমৰণি তুলি
গাওঁখন গুচি গৈছে চহৰলৈ,
কান্ধত বৈ নিয়া টোপোলাটোত
নিবলৈ পাহৰা ফুলা সৰিয়হডৰাৰ দৰেই
ফাগুনৰ শিমলু ফুলা নদীখনৰ বিৰহত,
পথাৰখন এৰি যোৱা ধূলিয়ৰি বাটটোৱে
হৃদয়ৰ দীনতাত মূৰ অঁফলিয়াই মৰে ।
জোনাকৰ ৰাতি লঠঙা মদাৰৰ শুকান ডালে ডালে
যেতিয়া জুই হৈ থোপা-থোপে ফাগুন জ্বলে,
মোৰ মেলাচুলিৰ বোঁৱতী সুঁতিয়েদি জোনাকী বাঁহীৰ
এৰাল ছিঙা সুৰ এটাই তোমাৰ বুকুলৈ বগুৱা বাই
প্রথম দেখাৰ ক্ষণৰ সৰি পৰা কলহটোৰ
ৰূপহী লাজবোৰৰ এলাগী অভিমানৰ সৈতে,
পাখিলগা পছোৱাজাক হৈ ঐনিতম জুৰে ।
সময় পালে জুমি চাবা,কলিজাৰ নিজানলৈ,
মোৰ হৃদয় গাঁঠি তুমি উৰুৱাই দিয়া
অন্তৰংগতাৰ চঞ্চলা চিলা...
আকাশ ধিয়াই উৰোতেই যে চিগিছিল আঁত,
তেতিয়াৰে পৰা ডেউকাভঙা বিহগীৰ অহেতুক সন্ধান
এখন পলাশ ৰঙী আকাশ..
ফাগুণৰ পাহে পাহে হেপাঁহৰ ৰাগি লাগে.. হয়তোবা ,
জনমলৈ ঘূৰি নহা গাওঁখনৰ সেউজীয়া বিচাৰি তুমি আঁহা উভতি