এদিন যেতিয়া সঁচাকৈয়ে হেৰাই যাম :- মেঘালী দিহিঙীয়া

এদিন যেতিয়া সঁচাকৈয়ে হেৰাই যাম,

ক'ত বিচাৰিবা তুমি মোক?

বতাহৰ কোলাত, নে

শিলবোৰৰ ফাঁকত?

.

বতাহে জানো পূৰাব পাৰিব

তোমাৰ বাসনা?

শিলে জানো দিব পাৰিব

মোৰ ঠিকনা?

.

আৰু যেতিয়া

আকাশৰ সমস্ত ভূগোল আঁজুৰিও

তুমি মোক বিচাৰি নাপাবা,

(চাগে) মৰিবলৈ ধৰা আবেলিটোৰ গাত বাগৰি

তোমাৰ উচুপনিবোৰ সামৰাৰ

বৃথা প্ৰয়াস কৰিবা৷

মোক বিচাৰি নোপোৱাৰ যাতনাত

তুমি তচনচ হৈ পৰিবা

অথচ,

তুমি কি বুজিবা

হেৰাই যোৱাৰ যন্ত্ৰণা…

.

এদিন যেতিয়া সঁচাকৈয়ে হেৰাই যাম,

তুমি কি কৰিবা?

শিলবোৰক পূজিবা, নে

সপোনবোৰক শিল সাজিবা?

.

হয়তো,

অনিশ্চয়তাৰ ভঁৰালত বন্ধকীত থাকিব

তোমাৰ সমস্ত কবিতা,

উশাহৰ চপলতা,

ৰাতিৰ আন্ধাৰ…

স্তব্ধ হৈ পৰিব সপোনৰ অগাদেৱা ৷

(আন্ধাৰ মানেইতো সপোনৰ আখৰা)

.

যিদিনা সঁচাকৈয়ে হেৰাই যাম

তোমাৰ চকুৰ দুপাৰত সিদিনা

স্মৃতিয়ে খেপিয়াব

বিমূৰ্ত মোক,

সেয়া হ’ব শূন্যতাৰ কছৰৎ

.

অথচ,

মই হেৰাই যাম

তোমাৰ উশাহত হেৰাই যাব নোৱাৰাৰ

যাতনা এসোপা লৈ

এদিন যে মই সঁচাকৈয়ে হেৰাই যাম…