কবিতা: "বুৰঞ্জী " কবি:- মনোজ নেওগ

''জ্বলাবৰ বাবে আজি নুমাই দিয়া হওঁক চাকিবোৰ''
......
মৌনতাৰ অন্দৰ মহলত যাপন হৈছিল হুকুমনামা
নুমাই দিয়া হ'ল সকলো পোহৰ
''ব্লেক-আউট''
.....
চহৰখনত এতিয়া আন্ধাৰ l
....
কুষ্ঠ ৰোগত ভোগা সময়ৰ ওপৰেদি পাৰ হৈছিল এদল মানুহ
জ্বলি আছিল ফচফৰাচ সপোন
আন্ধাৰ যদিওবা আছিল
অন্ধ নাছিল কোনো...
মন মন্দৰ মন্থনত
মন্দিৰ মুখৰিত
জ্বলি আছিল কঙাল পথাৰৰ বৈভৱ
ধনগুলৈ জুই...
জ্বলি আছিল পেটত কত জনতাৰ ভোক
দেহ জ্বলি আছিল
মুখ সুৱৰ্ণ শিখা
শব্দ জ্বলি আছিল
নি:শব্দ কবিতা
.......
যদিওবা আন্ধাৰ আছিল 
খাৰঘৰটো জ্বলিছিল দপ্-দপকৈ... l