বৰষুণৰ এৰাতি : কবি:- ডেইজী অনুৰঞ্জনা

মেঘফুলৰ পাহিত
বৰষুণে কাটিছে
বতাহৰ উৰুলি
বিজুলী উচাহেৰে ঢৌ খেলি নাচিছে
সপোনৰ সোণালী ধাননি !
ইয়াতেই এদিন
বিজুলী পিছলিছিল;
পিয়াহত চাটি-ফুটি ফুৰা বুকুত
জিলমিলাই উঠিছিল
হেঙুল হাতৰ গোন্ধ
আলফুলীয়া আঙুলিৰে
বুকুখন চুলেই বুজিবি
লেঙলেঙকৈ বাঢ়ি অহা উশাহৰ
কিমান যে লৰা-ঢপৰা...
আস!
পানীফুলৰ পোছাকত কি যে
মোহলগা মায়া !
কানাই ঐ,
তোৰ উথপথপ ডেউকাত
আছেনে এতিয়াও
এৰাতিৰ বৰষুণৰ চিন?
মোৰ বুকুত যে
আজিও উজাই
ভাগৰুৱা ভালপোৱা !