Tuesday, 28 June 2016

ধাৰাবাহিক উপন্যাসৰ দ্বাদশ খণ্ড (1/6/16)


ধাৰাবাহিক উপন্যাসৰ দ্বাদশ খণ্ড (1/6/16) 
ooo:


 “ অ মোৰ মা, আপুনি কেনেকৈ জানে বাৰু আপোনাৰ এই ল'ৰাটোক কেতিয়া কি মানসিক খাদ্য লাগে !!” – শ্যামে নিজৰ মনৰ ভিতৰতে ক’লে । মানুহ স্বাৰ্থপৰ , যুক্তিহীন আৰু অবিবেচক হ’লেও তেওঁলোকক ভাল পাব লাগে - ময়ো ভালপাম । ৰুলীয়ে মোক স্বাৰ্থপৰ, যুক্তিহীন , অবিবেচকৰ দৰে বেয়া পালেও মই তাইক ভাল পাই থাকিম ।
“ৰুলী, ৰুলী মোৰ চানশ্বাইন !!” – শ্যামে ৰুলীলৈ ফোন কৰিলে । কালিৰ পৰা ৰুলীলৈ কৰা এইটো দহ নম্বৰ ফোন।
: “ হেল্ল শুনা, তোমাক আজি লগ ধৰিবলৈ চিচিডি লৈ যোৱাৰ কথা কৈছিলোঁ যে – মোৰ হয়তো অলপ দেৰী হ’ব । তুমি বেয়া নাপাবা হা – তোমাৰ প্রিয় কিতাপ এখন লৈ বহি থাকিবা !” ৰুলীয়ে হাঁহি হাঁহি তাৰ ফোনটো ধৰিলে । তাৰ মনটো ভাল লাগিব লাগিছিল । কিন্তু নালাগিল । কিয় জানো কিবা এটা হেৰুৱাৰ ভয়ে তাৰ মনটো শংকিত কৰি তুলিলে । ৰুলীৰ হাঁহি , তাইৰ মাত – সকলোতে যেন কিবা এটা অচিনাকী সুৰ । ৰিঙা ৰিঙা যেন লগা এক অৱসাদৰ সুৰ ।
চি চি ডি দীঘলীপুখুৰী তাৰ এইখন চহৰৰ সকলোতকৈ প্রিয় স্থান । ৰুলীৰ লগত যিমানবাৰ ইয়ালৈ আহিছে - ৰুলীৰ অবিহনেও সিমান বাৰেই আহিছে । মাধৱীলতা , এৰিকা পাম আদি গছ ফুলেৰে মেৰ খাই থকা অকোৱা পকোৱা চিৰি কেইটাৰে ওপৰলৈ উঠি যাওঁতেই তাৰ মনটো কিবা এটা বৌদ্ধিক বিলাসিতাত নাচি উঠে । “Its brewing” বুলি লিখা চিচাৰ দৰজাখন দেখিলেই তাৰ মনটোৰ আহ পাহ বোৰ খুলি উঠে । দৰজাখন সামান্য ঠেলা মাৰি খুলিলেই কফি বিনৰ ৰমৰমীয়া সতেজ গোন্ধ এটাই তাক ক’ব নোৱাৰা কৰি পেলায় । ইয়াত থকা আটাইকেইজন কৰ্মীয়ে সি কি কফি খাই ভালপায়, কেনে ধৰণৰ কিতাপ পঢি ভালপায় , কোনখন চকীত বহি বাহিৰৰ পৃথিৱীখন চাই ভালপায় – সকলো জানে । আজি প্রথমবাৰৰ বাবে সি চিচিডিৰ চিৰিৰে আনমনা হৈ উঠি গ’ল । “Its brewing” বুলি লিখা আখৰকেইটাইও তাৰ মনটোক টানি নিব নোৱাৰিলে । দৰজাখন খুলি আনমনা ভাবেই সি ভিতৰলৈ সোমাই গ’ল । তাৰ প্রিয় আটাইকেইটা চিটেই খালি হৈ আছে । হঠাৎ সি বেতৰ চোফাকেইখনৰ ৰঙা কুচন কেইটা শুৱনি কৰি ৰুলীক বহি থকা দেখিলে । বগা কুৰ্তি আৰু নীলা জিনচ পিন্ধা ৰুলীক ৰঙা কুচনকেইটাই ইমান উজ্জ্বল ভাবে তুলি ধৰিছে । সি দৌৰ মাৰি ৰুলীৰ ওচৰত বহিবলৈ যাওঁতেহে গম পালে – এয়া তাৰ মনৰ ভ্রম ।
মৃদু সুৰত বাজি থকা গীতটোৰ কথাখিনি সি মন দি শুনিলে -
My heart desires you ..but I can't get you .I am dusk you are dawn My heart is searching for you . Though we are always together still separate. I am lips you are prayers. Sweetheart, dearest. I adorned many dreams with you .but also fears lurks inside me. Why suffer for some unkwn reason. ..…
চকু কেইটা তাৰ পানীৰে ভৰি উঠিল । বুকুখন সাংঘাতিক ভাবে বিষাবলৈ ল’লে ।
হঠাৎ সি পকেটৰ পৰা কলম ডাল উলিয়াই লৈ কফি টেবুলত থকা টিচু পেপাৰ এখনত খচ খচকৈ লিখি গ’ল -
Dearest Sunshine,
Please forgive me for calling you by this name. It might be for the last time.its a tragedy that human’s are blessed with so wonderful memories, yet ,that is the paradox.Sunshine,the beautiful complicated girl I ever fall in love with.The fact that you fell in love with me is the most wonderful truth I will ever cherish.And through your own way,you made me realize that true love does exist.Love in its true form gives you enough strength to stand up no matter how terrible your grief is.I don’t know how to say goodbye.I simply don’t know about a painless way to do it,don’t know the words to express a heart that is so full,a longing that is so intense.And dear love,this is not a good bye,rather it is a thank you.Thank you for all the smiles,the evening walks,thank you for all those sweet memories that I will cherish forever,thank you for falling in love with me and giving love in return and moreover thank you for making me realize that a day will come when this pain will be replaced by something beautiful,and when I will be able to let you go with gratefulness in my heart.
Loving and praying for your wellbeing from wherever I am!! অসমীয়া হৈয়ো নিজৰ মাতৃভাষাটো পঢ়িবলৈ নজনা ৰুলীৰ প্ৰতি হঠাৎ তাৰ এটা বিৰাগ ভাব আহি পৰিল! (আগলৈ ...)

No comments:

Post a Comment