Friday, 30 December 2016

গছ --দুলাল হাজৰিকা

গছ
জানি বা নাজানি দলিয়াই দিয়া গুটিটো
এদিন গজালি মেলে , ডাল পাত মেলি গছ হৈ পৰে
শিলনি, বকৰাণি নাইবা উৰ্বৰ পথাৰ
গুটিয়ে নাবাচে মাটি ,
হাতৰ পৰা বাগৰি গলেই
গুটিবোৰ হৈ পৰে গছ আৰু গছৰ পৰা বৰগছ
গছ সময়ৰ সন্তান
লাগনি গছতো লাগে বিহফল
অথবা বনৰীয়া গছেও গুচাব পাৰে ভোক
ধৃতৰাষ্ট্ৰৰ অন্ধ চকুৰে মৰালৈকে আমি ৰুই থাকো গুটি
আদমৰ নিষিদ্ধ ফল খোৱা কাহিনীৰ পুনৰাবৃত্তি কৰি
আমি পুৰুষৰ পৰা পুৰুষলৈ
বহন কৰি নিও আমাৰ উত্তৰাধিকাৰ, আমাৰ আশাবোৰ
এইদৰে বৰ্তমানক গছত সমৰ্পি
আমি শুই পৰো এদিন ভবিষ্যতৰ কোলাত।

No comments:

Post a Comment