গুমৰ -- পাৰ্থপ্ৰতিম কলিতা

গুমৰ
-------
: বাসৱ
: হুম
: আৰম্ভ কৰোঁ ?
: য়েছ
: বাসৱ, আই থিংক ইউ নিড টু ৰেষ্ট ।

শুই থকাৰ পৰা বিজিতালৈ চাই পঠিয়ালো । মোৰ বিচনাৰ পৰা অলপ দুৰত চকী এখনত বহি আছে তাই । মোৰ পিনেই চাই আছে । সুতীক্ষ্ন চকু, কিন্তু কোমল চাৱনি । যোৱা তিনিটা মাহৰ বহুকেইটা দিন এনেদৰে কটাইছো বিজিতা আৰু মই । বিজিতা নিৰ্দিষ্ট চকীখনৰ নিৰ্দিষ্ট ঠাইডোখৰত বহি থাকে আৰু মই নিৰ্জীৱ পদাৰ্থৰ দৰে অলৰঅচৰ হৈ শুই থাকো ।

: বাসৱ , নাও ইউ টেক এ লং ব্ৰীথ । প্লিজ ক্লোজ য়োৰ আইজ এণ্ড গো টু চাম ৰিয়েলী পিচফুল প্লেচ । য'ত তুমি প্ৰায়ে যাব বিচৰা বা য'ত গৈ সুখী হ'ব পৰা ।
বাসৱ.... মোক শুনিছানে ?

শুনা নুশুনাকৈ শুনিছো বিজিতাৰ মাত । বা..স..ৱ... মোৰ কৰ্ণকুহৰৰে কুৰুকি কুৰুকি শব্দটো সোমাই গৈ আছে . গৈ আছে । কিবা এটা গভীৰ আৱেশত চকুৰ পটা ডাঠ হৈ পৰিছে মোৰ । যেন শূন্যত উপঙি ফুৰিছো , শূন্য নহয় যেন কিবা এটা অদৃশ্য শক্তিয়ে মোক কৰ'বালৈ লৈ গৈ আছে আৰু বতাহৰ সতে উটি ভাহি গৈ আছো মই ।

এজাক নৈপৰীয়া বতাহে মোক চুই গ'ল । চিনাকি এচাতি শীতল বতাহ । নৈ... আস কিমান প্ৰিয় মোৰ । জীৱনৰ ক'ত স্মৃতি । চিনা নিচিনা এজাক চৰাই মুৰৰ ওপৰৰে উৰি গ'ল । অস্তগামী সুৰুযৰ ৰঙাত ক্ৰমশঃ ৰঙচুৱা হৈ পৰিছে নৈ খন।

: ব'লা , ঘৰলৈ যাওঁ । মোৰ কান্ধত মুৰ থৈ শুই আছে মেঘা । তাইৰ চুলিৰ ফাকে ফাকে লুকাভাকু খেলিছে মোৰ আঙুলিৱে ।

: আৰু পাঁচ মিনিট । সময়বোৰ গৈ আছিল , অথচ ৰৈ আছে মেঘা , ৰৈ আছো মই । পৃথিৱীৰ সমস্ত মৰম, গভীৰ অনুৰাগে দোলা দিছিল তাইৰ মনত, মোৰো। দুহাতেৰে কঁকালত ধৰি তাইক ওচৰ চপাই আনিলোঁ । তাই বাধা নিদিলে । জ্বলমলাই জ্বলি উঠিছে তাইৰ উজ্জ্বল চকু । নৈ পৰীয়া এজাক কোমল বতাহে আমাক মেৰিয়াই ধৰিছে আকুলতাৰে । তাইৰ কানৰ পৰা ডিঙি হৈ মোৰ দুহাত নামি আহিছিল তললৈ । যাহঃ খিল খিলকৈ হাঁহি মাৰি বুকুত মৃদু ঠেলা দি দুৰলৈ দৌৰি গ'ল মেঘা । এটা অবুজ শিহৰণে নিচাগ্ৰস্ত কৰিছে মোৰ মন মগজু ।
মেঘা প্লিজ...

: নাই .. । খিলখিলাই দুৰৰ পৰা হাঁহি আছে তাই । চকুত দুষ্টামী । চঞ্চলতাই পাৰ ভঙা চকুৰ চাৱনি ।

মেঘা... মেঘা ...
এমোকোৰা চঞ্চল হাঁহি দলিয়াই দৌৰিছে তাই । নাই , এতিয়াই নহয় । হাঁহি হাঁহি দুৰত সেয়া মেঘা । মৰম আকলুৱা মনটো অভিমানী হৈ পৰিল । নোপোৱাৰ বেদনাও মধুৰ হৈ পৰিল মোৰ ।

মেঘা.... আহানা

মেঘাই দৌৰিছে । বালিচৰত খাজ কাটিছে তাইৰ কোমল ভৰি । পিছে পিছে মই দৌৰিছো ।
মেঘা...মেঘা...

হঠাৎ শীতল বতাহজাক অসম্ভৱ ধৰণে উত্তপ্ত হৈ পৰিল । মোৰ কাণৰ কাষৰে বৈ আহিল এসোপামান গৰম সোঁত । পৃথিৱীখন যেন তীব্ৰ বেগে ঘূৰি আছে মোৰ চকুৰ আগত । সেউজীয়া বোৰ সেউজীয়া নহয় , নৈৰ পানীবোৰ তেজ, ধোঁৱাময় ৰহস্য বাট.. মেঘা...মেঘা
মেঘা হেৰাই থাকিল এসোপা ৰঙাৰ মাজত ।
মেঘা.....
আৰ্তনাদ কৰি চিঞৰি উঠিলো মই , অথচ মই চিঞৰিব পৰা নাই । এক শক্তিশালী অদৃশ্য শক্তিয়ে যেন টেটু চেপি ধৰিছে । সমস্ত শক্তি প্ৰয়োগ কৰিও দেহটো লৰচৰ কৰিব পৰা নাই । চৌদিশ ধূসৰ.. ক'লা... ক'লা ... ৰঙা...ৰঙা

: বাসৱ.. কি হৈছে ? ৰিলেক্স । অস্থিৰতাৰে অথচ কোমল ভাৱেই চিঞৰি উঠিল বিজিতা ।

মোৰ উশাহবোৰ ঘন হৈ পৰিছে । অৱসাদ , অস্থিৰতাই হেচি ধৰিছে মোক । ভাৱলেশবিহীন ক্লীৱাত্বৰ সামগ্ৰীৰ দৰে পৰি ৰৈছো বিচনাখনত ।

: বাসৱ.. জাষ্ট ৰিলেক্স । প্লিজ টেক এ লং ব্ৰীথ.. । বিজিতাই হয়তো মোৰ ফালেই চাই আছে । মই ভয়ে ভয়ে চকু মেলিলো । চকু মুদিলেই যেন এন্ধাৰবোৰে হেচা মাৰি ধৰিব । আসঃ । লাইটৰ উজ্জ্বল পোহৰে চকুত চাট মাৰি ধৰিলে মোৰ । চৌপাশে মাথো ধূসৰ , এক অশান্ত পৰিবেশ ।

: কি দেখিছিলা ?
: নাই , একো নাই ।

কিছু ছেকেণ্ড নীৰৱতা । হয়তো কিছু মাইক্ৰ ছেকেণ্ড । বিজিতাই মোৰ ফালেই চাই আছে । হয়তো মোৰ মানসিক অৱস্থাটো বুজি পাইছে , হয়তো বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিছে ।

: বাসৱ , যোৱা সপ্তাহ কেনে গ'ল ?
: ভেৰী বোৰিং
: বোৰিং ? হোৱাই ?
: নাজানো । বৰ নিসংগ এই জীৱন । একোকে ভাল নালাগে ।
: বাসৱ । বিজিতাৰ মাতত মৰমৰ অনুনয়, দাবী । মই তোমাক কি কৈছিলো বাৰু । ডুই ইউ ৰিমেমবাৰ আৱাৰ লাষ্ট চেচন ?

লাষ্ট চেচন ? নাই নাই, মনত আছে । কেনেকৈ পাহৰিম । সিদিনা নীলা শাৰী এখন পিন্ধিছিল তাই । মোৰ চাকৰিৰ প্ৰথম দৰমহাৰে উপহাৰ দিছিলো তাইক শাৰীখন । নতুনকৈ চাকৰিত জইন কৰিছাহে , ইমান দাবী গিফ্ট কিয় দিব লাগে । শাৰীখন দুহাতেৰে লৈ তাই কৈছিল । এতিয়াহে দিছো , বিয়াৰ পিছত চৱ কেনচেল । মই কৈছিলোঁ । যাহঃ বুকুত ঠেলা মাৰি হাঁহি উঠিছিল তাই । মই আলফুলে সাৱটি লৈছিলো তাইক বুকুৰ মাজত । সেইখন শাৰীয়েই পিন্ধিছিল সিদিনা , নীলা শাৰীখন । সিদিনা ঘৰৰ সকলো বহুত সুখী আছিল । মা.. দেউতা ... আৰু তাই ...। তাইৰ ওঁঠত লাগি আছিল প্ৰাপ্তিৰ হাঁহি । সিদিনা সকলো সুখী আছিল , অথচ সুখী হ'ব পৰা নাছিলো মই ।
-মই আজি বহুত সুখী জানা । ৰাতি বিচনাত শুৱাৰ সময়ত মোক সাৱটি আকুলতাৰে কৈছিল তাই । তাইৰ উদৰত লগাই দিছিল মোৰ হাত । মই জড় পদাৰ্থৰ দৰেই পৰি ৰৈছিলো , সংকুচিত হৈ আহিছিল মোৰ দুহাতত । চকুত ভাঁহি ৰৈছিল মই কাহানিও দেউতাক হ'ব নোৱাৰাৰ মেডিকেল ৰিপোৰ্ট ।

: বাসৱ , কি ভাৱিছা ?
: নাথিং । কিমান সময় তেনেকৈ আছিলো নাজানো । বিজিতাই মোৰ ফালে চাই আছে । তীক্ষ্ন চকু, তাতোকৈ তীক্ষ্ন চাৱনি । মই বেৰৰ পিনে চকু ঘুৰালো । বেৰখন বগা, অথচ প্ৰতিটো ৰঙ ধূসৰ হৈ ধৰা দিছে মোৰ চকুৰ আগত ।

: কি ভাৱিছা বাসৱ । বিজিতাই পুনৰ সুধিলে ।

: নাই , একো ভৱা নাই । ফিল কৰিছো ।

: কি ?

: দুখ , যন্ত্ৰণা , নিসংগতা , মোৰ ভুল, দোষ..

: দোষ ??

মই বিজিতাৰ ফালে চালোঁ । তাইৰ চকুত উদ্বিগ্নতা । ব্যগ্ৰ হৈ উৎকণ্ঠিত বিজিতা । এটা অস্থিৰতাই ঘেৰি ৰাখিছে মোক । মই বিজিতাৰ চকুৰ পৰা চকু আতৰাই আনিলোঁ । মোৰ ভয় লাগে বিজিতাৰ চকু । সেই একেই পিতবৰণীয়া । এই যেন দুচকুৰে আৰ্তনাদ কৰি চিঞৰি উঠিব । মোৰ বৰ ভয় লাগে , পোহৰক,এন্ধাৰক, মোক. সকলোবোৰক ।

: কি দোষ বাসৱ । বিজিতাই পুনৰ এবাৰ সুধিলে ।

: দেট ৱাজ নট এন এক্সিডেন্ট । মই জানিবুজিয়েই মেঘাৰ গাড়ীৰ ব্ৰেক...।
ডক্টৰ...
০০০০০০
ডক্টৰ...
কিছু ছেকেণ্ড নীৰৱতা । দুৱাৰত আকৌ এবাৰ টোকৰ পৰিল ।
: নেক্সট পেচেন্ট ইজ ৰেডী ডক্টৰ ।
বাহিৰত কোনোবা এগাৰকী নাৰ্চ ।

: লেট হিম ইন টু মিনিট ।

মই বিচনাখনৰ পৰা উঠি বহিলো । সম্মুখৰ চকীখনলৈ চালো । তাত কোনো নাই । বিচনাখনৰ পৰা উঠি চকীখন চুই চালো । চকীখন সেমেকি আছে , চকীখন নীলা , শাৰীখনো নীলাই আছিল । এটা শূন্যতাই মোক চুই গ'ল নিষ্ঠুৰ ভাৱে।

©পাৰ্থ